Σκέψου την εμφάνιση ενός γυμνού ανθρώπου στο δρόμο, σκέψου την αναστάτωση που θα προκληθεί (αρνητικά για τους περισσότερους, αλλά παρόλα αυτά θα υπάρξει ένα άμεσο ενδιαφέρον), ο άνθρωπος δε θα αφεθεί πολύ ώρα εκεί, ένα πλήθος ανθρώπων και μηχανισμών θα κινητοποιηθεί αυτόματα (απλώς για να τον εξαφανίσει, αλλά παρόλα αυτά θα κινητοποιηθεί).
Τώρα σκέψου ξανά την αδιαφορία στη θέα ενός αστέγου, στη θέα των εικοσιπέντε χιλιάδων αστέγων της Αθήνας. Πως γίνανε όλα τα βλέμματα αδιάφορα; Πως η κοινωνία δεν εξεγείρεται αυτόματα για ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ;
Σκέψου έναν διάσημο τηλεοπτικό αστέρα στο δρόμο, πόσο θα κινήσει το ενδιαφέρον, πόσοι θα σπεύσουν να του μιλήσουν, πόσοι θα το ήθελαν αλλά θα συγκρατηθούν, πόσοι θα χάσουν τον ειρμό της σκέψης τους στη θέα του. Θα θυμόνται για χρόνια ότι τον συνάντησαν. Ο άστεγος πάλι, θα περάσει χωρίς να τον κοιτάξει κανένας, αν γίνει αισθητή η παρουσία του αμέσως θα ξεχαστεί. Σύγκρινε το κοινωνικό ενδιαφέρον, την εγκεφαλική δραστηριότητα, τις εντάσεις που έχουν προκαλέσει οι δύο παρουσίες. Σκέψου τον ρόλο που έχει παίξει σ αυτό η τηλεόραση και το ποιος απο τους δύο έχει άμεση ανάγκη απο ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ.
Kyriakatiko Sxoleio Metanastwn Noμίζω ότι είσαι άδικος. Ο κόσμος δεν κάνει ότι δεν βλέπει. Αντίθετα, πολλές φορές δίνει από τα λιγοστά του χρήματα σε αυτούς τους ανθρώπους... Όσο για την εξέγερση, εμείς οφείλουμε να του δώσουμε προοπτική για να εξεγερθεί...
See Translation
Antifascism/Antiracism (Greece) Είμαι άδικος με τον καθένα χωριστά, αλλά μιλάω για ένα συλλογικό βλέμμα. Πως γίνεται η κοινωνία σαν σύνολο να μην κινητοποιείται όχι ως άτομα, αλλά ως κάτι συλλογικό, απέναντι στην απόλυτη εξαθλίωση. Πως φτάσαμε να μην απλώνονται αυτόματα τα χέρια της κοινωνίας για να σηκώσουν όσους είναι κάτω, να μην απλώνεται πια κανένα χέρι. Και δε μιλάω εδώ ξαναλέω για το χέρι ενός μόνο ατόμου. Ελπίζω η σκέψη μου να βγάζει νόημα. Ελπίζω να μην διαφωνούμε αλλά το άτομο είναι στην ατομικότητα του και η εξέγερση είναι κάπου αύριο αλλά τα συλλογικά χέρια πρέπει να απλώνονται σήμερα! Τώρα! Αμέσως! Η αίσθηση της αλληλεγγύης πρέπει να πλημμυρίζει τους δρόμους κάθε στιγμή, και οι κυρίαρχοι καπιταλιστικοί μηχανισμοί δουλεύουν σκληρά για τον ακρωτηριασμό των χιλιάδων χεριών και τη τύφλωση των χιλιάδων ματιών και τη φίμωση των χιλιάδων φωνών. Σκέφτομαι με ποιο τρόπο κατάφεραν κάτι τόσο ακραίο. Δεν το χωράει ο νους μου. Όλο αυτό το γιγάντιο οικοσύστημα βίας που λέμε καπιταλισμό.
Kyriakatiko Sxoleio Metanastwn Η εξεγερση, όσο κι αν ακουγεται κυνικο, δεν γινεται για τους αλλους, αλλα μονο για τον εαυτο μας. Τοσα χρόνια πώς έχουμε ανεχτεί τα σκελετωμένα παιδακια της Αφρικής...
Τώρα σκέψου ξανά την αδιαφορία στη θέα ενός αστέγου, στη θέα των εικοσιπέντε χιλιάδων αστέγων της Αθήνας. Πως γίνανε όλα τα βλέμματα αδιάφορα; Πως η κοινωνία δεν εξεγείρεται αυτόματα για ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ;
Σκέψου έναν διάσημο τηλεοπτικό αστέρα στο δρόμο, πόσο θα κινήσει το ενδιαφέρον, πόσοι θα σπεύσουν να του μιλήσουν, πόσοι θα το ήθελαν αλλά θα συγκρατηθούν, πόσοι θα χάσουν τον ειρμό της σκέψης τους στη θέα του. Θα θυμόνται για χρόνια ότι τον συνάντησαν. Ο άστεγος πάλι, θα περάσει χωρίς να τον κοιτάξει κανένας, αν γίνει αισθητή η παρουσία του αμέσως θα ξεχαστεί. Σύγκρινε το κοινωνικό ενδιαφέρον, την εγκεφαλική δραστηριότητα, τις εντάσεις που έχουν προκαλέσει οι δύο παρουσίες. Σκέψου τον ρόλο που έχει παίξει σ αυτό η τηλεόραση και το ποιος απο τους δύο έχει άμεση ανάγκη απο ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ.
Kyriakatiko Sxoleio Metanastwn Noμίζω ότι είσαι άδικος. Ο κόσμος δεν κάνει ότι δεν βλέπει. Αντίθετα, πολλές φορές δίνει από τα λιγοστά του χρήματα σε αυτούς τους ανθρώπους... Όσο για την εξέγερση, εμείς οφείλουμε να του δώσουμε προοπτική για να εξεγερθεί...
See Translation
Antifascism/Antiracism (Greece) Είμαι άδικος με τον καθένα χωριστά, αλλά μιλάω για ένα συλλογικό βλέμμα. Πως γίνεται η κοινωνία σαν σύνολο να μην κινητοποιείται όχι ως άτομα, αλλά ως κάτι συλλογικό, απέναντι στην απόλυτη εξαθλίωση. Πως φτάσαμε να μην απλώνονται αυτόματα τα χέρια της κοινωνίας για να σηκώσουν όσους είναι κάτω, να μην απλώνεται πια κανένα χέρι. Και δε μιλάω εδώ ξαναλέω για το χέρι ενός μόνο ατόμου. Ελπίζω η σκέψη μου να βγάζει νόημα. Ελπίζω να μην διαφωνούμε αλλά το άτομο είναι στην ατομικότητα του και η εξέγερση είναι κάπου αύριο αλλά τα συλλογικά χέρια πρέπει να απλώνονται σήμερα! Τώρα! Αμέσως! Η αίσθηση της αλληλεγγύης πρέπει να πλημμυρίζει τους δρόμους κάθε στιγμή, και οι κυρίαρχοι καπιταλιστικοί μηχανισμοί δουλεύουν σκληρά για τον ακρωτηριασμό των χιλιάδων χεριών και τη τύφλωση των χιλιάδων ματιών και τη φίμωση των χιλιάδων φωνών. Σκέφτομαι με ποιο τρόπο κατάφεραν κάτι τόσο ακραίο. Δεν το χωράει ο νους μου. Όλο αυτό το γιγάντιο οικοσύστημα βίας που λέμε καπιταλισμό.
Kyriakatiko Sxoleio Metanastwn Η εξεγερση, όσο κι αν ακουγεται κυνικο, δεν γινεται για τους αλλους, αλλα μονο για τον εαυτο μας. Τοσα χρόνια πώς έχουμε ανεχτεί τα σκελετωμένα παιδακια της Αφρικής...
