Κάποιος μισεί τους ξένους. Ονομάζει ξένο τον μετανάστη, τον πρόσφυγα, τον χωρίς σπίτι ή αυτόν που πεινάει. Λέει ξένος κι εννοεί τα δισεκατομμύρια των άλλων λαών, των άλλων θρησκειών, των άλλων δερματικών αποχρώσεων. Μισεί αυτόν που είναι με τον ξένο, μισεί αυτόν που δεν μισεί τον ξένο. Μα ποια είναι αυτή η ιδιότητα, αυτό το ξένο πράγμα που σε κάνει ξένο; Και τι έχει που όλο κατηγορεί ώστε να μην είναι αυτός ο ίδιος ξένος. Βγαίνει στον δρόμο και είναι πλήρως αποξενωμένος και εχθρικός. Όλα του είναι ξένα και αυτός ο ίδιος είναι ότι πιο ξένο υπάρχει. Ας απελάσει τον εαυτό του λοιπόν.
Το "ξένος" δεν είναι η ουσία κανενός ανθρώπου. Δεν είναι ενα γνώρισμα... οντολογικό. Δεν είναι ένα στοιχείο γονιδιακό. Ξένο σε αποκαλούν κάποιοι άλλοι ξένοι σε σένα άνθρωποι σε έναν συγκεκριμένο χώρο και χρόνο, για ένα συγκεκριμένο διάστημα, και με βάση κάποια προσωρινά κριτήρια. Σε λένε ξένο γιατί θέλουν να σου ασκήσουν εξουσία, να σε εκμεταλλευτούν οικονομικά ή αλλιώς. Στη πραγματικότητα η εργασία είναι το βασικό στοιχείο που μας φέρνει κοντά στα πράγματα, οι εργαζόμενοι δεν είναι ξένοι, ξέρουν πως φτιάχνεται το ψωμί που τρως και πως λειτουργούν τα υδραυλικά μέσα στο σπίτι σου, όταν εσένα σου είναι όλα αυτά "ξένα".
Τα πάντα ήταν ξένα κατά τα πρώτα χρόνια της ζωής σου, εσύ ο ίδιος ειδικά. Ξένο ήταν το στήθος που σου έδωσε για πρώτη φορά γάλα και οποιοδήποτε φαγητό έβλεπες να έρχεται κατά πάνω σου. Ξένες ήταν οι ακαθαρσίες σου. Ξένη ήταν η αίσθηση της ζέστης και του κρύου. Ξένη ήταν η κουβέρτα που την είδες να πέφτει έπεφτε απειλητικά, για να σε σκεπάσει. Ξένα ήταν τα δικά σου χέρια και πόδια μέσα στη κούνια και οι κινήσεις τους. Ξένη ήταν κι γνώση ότι όλα αυτά είναι ένα σώμα, το δικό σου. Κατάλαβες ότι είσαι ένα πράγμα, ένα σώμα, ένας άνθρωπος ενωμένος, κοιτώντας τους άλλους, παρατηρώντας τους για πολύ καιρό. Η ενότητα του υποκειμένου, η ίδια η ουσία της ύπαρξής μας προέρχεται από τους άλλους. Ακόμα όμως και σήμερα, το κατεξοχήν ξένο στοιχείο είσαι εσύ ο ίδιος, ο ίδιος σου ο εαυτός, τα όνειρα που βλέπεις όταν κοιμάσαι, οι παράλογες αποφάσεις σου, τα κίνητρα των πράξεών σου που δεν καταλαβαίνεις, τα πρότυπά σου και οι φιλοδοξίες σου, τα όρια που βάζεις στον εαυτό σου, όλοι αυτοί οι περιορισμοί... όλες αυτές οι ώρες που αναρωτιέσαι αν η ζωή που ζεις είναι πραγματικά η δικιά σου ή κάποια ξένη ζωή. Λοιπόν αυτές τις ώρες χρειάζεσαι τους άλλους, κάνεις σχέσεις, ταξιδεύεις και ψάχνεις πάλι μέσα σε όλους τους άλλους να βρεις τις απαντήσεις στο ερώτημα τι είναι πραγματικά αυτός ο ξένος, ο εαυτός σου.
antifascism/antiracism (Greece) December 20, 2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου