Ο Yoshihiro Tatsumi σχεδίαζε "manga που δεν ήταν manga" από τη πρώτη σελίδα της αυτοβιογραφίας του. Χρειάστηκε να περιπλανηθεί και να παρασυρθεί σε μια "χαμένη" μεταπολεμική Ιαπωνία επι 797 σελίδες μέχρι να πέσει τυχαία πάνω σε μια μαζική διαδήλωση. Εκεί παρασυρμένος αρχικά κατά λάθος από ένα ασυγκράτητο οργισμένο πλήθος, κλείνοντας την αφήγηση των περιπετειών του, συνειδητοποίησε την ίδια τη πορεία του, πράγματα που παρασύρουν, που ακολουθούμε, που καθοδηγούν... κατάλαβε μόλις στη τελευταία σελίδα το λόγο που πρέπει να συνεχίσει να κάνει ότι κάνει. Άφησε την οργή να τον κυριεύσει και φώναξε όσο πιο δυνατά μπορούσε, δε ξεχνούσε ποτέ αυτή την οργή όταν δούλευε. Μόνος του δημιούργησε το είδος του (gekiga) και τον εαυτό του, μια τέχνη μεγαλειώδη στο ότι η κοινωνική οργή δε χάνει τον δρόμο της. Μέσα απο την φρικτή ειρήνη της μεταπολεμικής Ιαπωνίας ξεπηδούν στις μικρές του ιστορίες οι άθλιοι όπως πραγματικά είναι... όπως πραγματικά είναι και δεν έχουν καν ιδέα. Αλλοτριωμένοι σιωπηλοί προλετάριοι καταδικασμένοι σε προβλήματα που δεν έχουν λύση και σε λύσεις που μόνο χεριοτερεύουν τα πράγματα. Φρικτά πλάσματα χωρίς λύση... μέχρι την αλλαγή του κόσμου.
ΚΑΛΟ "ΔΕΚΕΜΒΡΗ"!
fav <3
ΑπάντησηΔιαγραφή