Δούλευα στην γενική αστυνομική διεύθυνση. Σ’ ένα μικρό δωματιάκι δίπλα στα κρατητήρια. Όλη μέρα καθάριζα τις σφαίρες όσο καλύτερα μπορούσα. Έπρεπε το όνομα, που είχε η κάθε μια χαραγμένο πάνω της, να είναι ευδιάκριτο και ευανάγνωστο. Τις γυάλιζα και τις έβαζα στη θέση τους μηχανικά. Μια μέρα διάβασα σε μια σφαίρα το όνομα που είχα για δικό μου. Την έτριψα και αυτή καλά σαν τις άλλες και πέρασα στην επόμενη. Με προβλημάτισε για λίγο το όνομα μου… κόντευα πια να το ξεχάσω. Το ένοιωσα να βυθίζεται μέσα μου σα ξένο σώμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου