για την αιώνια ειρήνη

Μόλις επέστρεψα από την πιο ειρηνική διαδήλωση, που έχω ποτέ βρεθεί. Νέοι, Άπειροι στους κοινωνικούς αγώνες έθεσαν σαν πρωταρχικό τους αίτημα τον ειρηνικό χαρακτήρα της διαδήλωσης. Αλλά οι μπάτσοι ήταν εκεί. Ήταν εκεί και δεν είχαν την ορεξή μας.
Στο αφελές σκεπτικό που παρουσιάζει τη βία σε ένα κύκλο δράσης-αντίδρασης, σήμερα η αντίδραση, ουσιαστικά όπως κάθε φορά, έπαιζε μόνη της το παιχνίδι της. Έμεινα να κοιτάζω με διεστραμμένη περιέργεια τη κατάρρευση του πασιφιστικού ιδεώδους όλων αυτών των παιδιών.
Όταν βαρέθηκαν απλώς μας σήκωσαν από το σύνταγμα, με χτυπήματα, σπρωξιές και χημικά και μας έφτασαν στην αρχή της Πανεπιστημίου. Η διαδήλωση συνέχιζε να πασιφίζει αλλά και να επιμένει ότι εμείς δε πρόκειται να διαλυθούμε. Όταν τελικά βαρέθηκαν την παρουσία μας μας κύκλωσαν και μας έφτασαν στην άλλη άκρη του κέντρου.
Ας το πάρουμε απόφαση ότι μόνο με το πασιφισμό δεν θα υπάρξει λύση όταν η αντίδραση μπορεί να χτυπάει αναίτια. Το κίνημα δυναμώνει από τη καταστολή, αλλά πριν θρηνήσουμε και νέους νεκρούς, ας πάρουμε την απόφαση για μια ηρωική πράξη. Ας ορίσουμε μέρα και ώρα για την ανατροπή του καθεστώτος. Ας διαδώσουμε παντού τη συγκεκριμένη στιγμή που θα προσπεράσουμε αδιάφορα τα όργανα της καταστολής και θα ξαναπάρουμε πίσω ότι μας ανήκει.

στη Νικολέττα Ν.