ΒΡΑΒΕΙΑ ΦΑΣΙΣΜΟΥ. Ένας θεσμός γεννιέται.

Απέναντι σε όλα αυτά τα βραβεία που δίνονται κάθε χρόνο, ένοιωσα την ανάγκη να αναδείξω ανάμεσα τους το ρόλο και την αξία του μεγάλου και αληθινού φασίστα, αφού χωρίς φασισμό όλες οι άλλες βραβεύσεις δε θα γίνονταν, χωρίς αυτόν η καθημερινότητα στο καπιταλιστικό μας σύστημα δεν θα μπορούσε να συνεχιστεί ούτε λεπτό και το υπάρχον θα διαλυόταν μπροστά στο όνειρο και ένας δυνατός άνεμος θα σάρωνε τα τείχη ανάμεσα στους ανθρώπους. Η λίστα μας είναι υποχρεωτικά περιορισμένη και υπάρχουν πολλοί υπέροχοι φασίστες που έπρεπε να μείνουν εκτός. Ίσως του χρόνου υπάρξουν περισσότερες κατηγορίες για να πάρει ο καθένας τις ψήφους και το βραβείο που του αξίζει. Ένα βραβείο Local Fascist για τους τοπικούς μας άρχοντες, ένα Great Dictator για αυτούς που κατέκτησαν τον κόσμο, ένα βραβείο τηλεφασίστα για να το πάρει ο Πρετεντέρης σπίτι του, ένα βραβείο ο καλύτερος φίλος του φασίστα για τον Πάνο Σόμπολο, ένα βραβείο Σταλιν για τον ολοκληρωτισμό στον οποίο βυθίζεται το ΚΚΕ, ένα βραβείο lil fascist, ένα καλύτερου νοικοκυραίου, ένα female fascist, ένα του καλιτέχνη της αυλής, ένα “I am the only fascist in the village”, ένα “don’t laugh, I’m your firer”, ένα “cult fascist”, ένα “academic fascist”, ένα “golden sponsor of fascism” και τόσες τόσες τόσες ακόμα κατηγορίες. Βλέπετε υπάρχει ένας ολόκληρος μαγευτικός κόσμος φασιστών που περιμένει να τον ανακαλύψουμε. Αυτός όμως που θα μένει πάντα αδίκως εκτός βραβεύσεων, αυτός που είναι η ρίζα και ο κορμός κάθε αυταρχισμού είμαστε εμείς αναγνώστη μου. Οι χειρότεροι μπάτσοι είναι στο πίσω μέρος του κεφαλιού μας. Οι πιο φασιστικές νοοτροπίες πετάγονται σα τα μανιτάρια εκεί που δε το περιμένεις. Ο αντιαυταρχισμός πρέπει να αποτελεί μια σταθερά ελέγχου κάθε δράσης και κάθε σκέψης, ακόμα κι αν συνοδεύεται από τις καλύτερες προθέσεις. Η έρευνα για την αυταρχική προσωπικότητα του Ινστιτούτου Κοινωνικών Ερευνών, προσπαθεί να πει με τρόπο ότι ο καθημερινός Αμερικάνος πολίτης της δεκαετίας του ‘40 ήταν πιο αυταρχικός από τον αντίστοιχο Γερμανό. Η καπιταλιστική καθημερινότητα δεν είναι αθώα, ούτε και κανένας από μας.