Όσο πιο ελεύθερος είναι ο λόγος τόσο λιγότερος αυταρχισμός θα υπάρχει, τόσο λιγότερο ξύλο θα πέφτει, τόσο λιγότερους νεκρούς θα θρηνούμε. Και αυτή η ελευθερία δε σημαίνει "ελεύθερος εγώ, ελεύθερος κι ο Μίνος Κυριακού" σε μια ελευθερία χωρίς περιεχόμενο. Σημαίνει διασφάλιση της ελευθερίας σ’ αυτούς που δεν έχουν εξουσία. Σημαίνει να είναι ελεύθεροι κάποιοι να προκαλούν τη σκέψη, να αμφισβητούν τα πάντα. Δε μπορεί να μπει και δε μπαίνει κανένας περιορισμός στα αντεξουσιαστικά συνθήματα. Απλά πράγματα. Τα μοιραζόμαστε και τα πιστεύουμε όλοι στα βασίλειο των Εξαρχείων. Στο οποίο για πρώτη φορά βλέπω τέτοια διάθεση συνεννόησης και συνύπαρξης. Αλλά με ποιους όρους θα τα βρουν τόσο διαφορετικοί άνθρωποι; Νόμιζα ότι η παραπάνω προτάσεις π.χ. βρίσκονται στις προϋποθέσεις της σκέψης όλων αυτών των ανθρώπων.
Τα λέω αυτά γιατί ένα γεγονός με παραξένεψε. Ένα παιδί, με ένα σπρέι, έγραψε στη πορεία της Πέμπτης 26.2.09 «ο ΣΥΡΙΖΑ αγωνίζεται για τις σφαίρες της δημοκρατίας». Η απάντηση των διαδηλωτών του σύριζα ήταν άμεση. Κινήθηκαν βίαια εναντίον του. Το έβριζαν και του φώναζαν να το σβήσει αμέσως. Ευτυχώς ήταν ανάμεσά τους τα κάγκελα του Αβραμόπουλου και οι σύντροφοι ήταν μεγάλοι και δεν μπορούσαν να τα περάσουν και έτσι δε το χτύπησαν το παιδί. Αλλά συνέχισαν να ζητούν το σβήσιμο του συνθήματος και να του φωνάζουν για τα υπόλοιπα εκατό μέτρα. Φώναζαν για τους αγώνες τους και για το ποιος πραγματικά φταίει για ότι συμβαίνει. Δε ξέρω αν συνεχίστηκε ο καυγάς ή αν γύρισαν να το σβήσουν. Μια πικρία με έκανε να απομακρυνθώ.
Τα λέω αυτά γιατί ένα γεγονός με παραξένεψε. Ένα παιδί, με ένα σπρέι, έγραψε στη πορεία της Πέμπτης 26.2.09 «ο ΣΥΡΙΖΑ αγωνίζεται για τις σφαίρες της δημοκρατίας». Η απάντηση των διαδηλωτών του σύριζα ήταν άμεση. Κινήθηκαν βίαια εναντίον του. Το έβριζαν και του φώναζαν να το σβήσει αμέσως. Ευτυχώς ήταν ανάμεσά τους τα κάγκελα του Αβραμόπουλου και οι σύντροφοι ήταν μεγάλοι και δεν μπορούσαν να τα περάσουν και έτσι δε το χτύπησαν το παιδί. Αλλά συνέχισαν να ζητούν το σβήσιμο του συνθήματος και να του φωνάζουν για τα υπόλοιπα εκατό μέτρα. Φώναζαν για τους αγώνες τους και για το ποιος πραγματικά φταίει για ότι συμβαίνει. Δε ξέρω αν συνεχίστηκε ο καυγάς ή αν γύρισαν να το σβήσουν. Μια πικρία με έκανε να απομακρυνθώ.
Τα κομματα και η ομαδοποιηση δημιουργουν φασισμο. Στις πραγματικα ελευθερες και δημοκρατικες κοινωνιες δεν υπαρχουν κομματα και κομματαρχες. Υπαρχουν αποψεις και θεσεις οι οποιες αλλαζουν αναλογα τις συνθηκες τις ζωης του καθενος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο θέτειεις πολύ σωστά στο κείμενο.Περνώντας σήμερα είδα πως το σύνθημα έχει αλλάξει σε "ο ΣΥΡΙΖΑ αγωνίζεται για δημοκρατικές ελευθερίες".Αν ΄θεωρείς πως σε προσβάλει ή διαφωνείς με αυτό εχεις το δικαίωμα να αντιδράσεις,αλλά ελευθερία έκφρασης έχουμε!αν θες γράψε το δικό σου σύνθημα πιο δίπλα,γιατί να αλλά ξεις το άλλο?με πιο δικαίωμα?μου θυμίζει τα συνθήματα των οπαδών ποδοσφαιρικών ομάδων που είναι χιλιοσβησμένα και ξαναγραμμένα.και στο κατω-κατω ο "αγώνας" σου δεν αποδεινύεται από συνθήματα και λόγια αλλά από τις πράξεις.
ΑπάντησηΔιαγραφή