Ανοίγω και πάλι το διήγημα "η μεταμόρφωση" του Κάφκα. Η αφήγηση ξεκινάει ΜΕ τη μεταμόρφωση. Αυτό που έχει αλλάξει είναι η ίδια η μορφή του ατόμου, που αν και προσανατολίζεται σωστά στο χώρο, ότι βρίσκεται σε ένα "ανθρώπινο δωμάτιο",αυτό που ο ίδιος είναι εκείνη τη στιγμή, είναι κάτι που δεν είναι σε τίποτα ανθρώπινο. Δεν έχουμε υποθέσεις οι ενδείξεις στο έργο για τη φύση αυτής της ξαφνικής μεταμόρφωσης. Αν δεχτούμε όμως σαν αφετηρία την καντιανή ιδέα, ότι το βαθύτερο θεμέλιο της εσωτερικής εμπειρίας είναι η αίσθηση του χρόνου, έχουμε από κάπου να ξεκινήσουμε. Και είναι στη πρώτη κιόλας σελίδα που ο χρόνος έχει μεταμορφωθεί. Κοιτώντας το ρολόι βλέπει ότι δεν είναι αυτή η σωστή ώρα. Έπρεπε να είχε ξυπνήσει και να είχε φύγει για τη δουλειά πολύ νωρίτερα. Αυτός ο χρόνος, όπου έχει περάσει ήδη μια ώρα και ο ίδιος είναι ακόμα στο κρεβάτι που φαίνεται εξωφρενικά παράξενος και ανοίκειος. Το σοκ της περασμένης ώρας είναι σαφώς πολύ πιο ισχυρό από τη συνειδητοποίηση ότι έχει τη μορφή μιας τεράστιας κατσαρίδας. Αυτό είναι το κύριο από μια σειρά παραδόξων που αποδομούν πλήρως μια φαινομενικά φυσιολογική αφήγηση. Ίσως αυτή είναι και η πραγματική αρχή της καφκικής μεταμόρφωσης, η τερατώδης μορφή της εργάσιμης ημέρας.
Ο Καντ, θα χρησιμοποιούσε την παλιά έννοια του Υψηλού συναισθήματος που συνδέει το σοκ με την αίσθηση της προσωπικής απειλής και αναλαμβάνει τη ταυτόχρονη κατάρευση της ενότητας αυτού που είμαστε με τη κατάρρευση αυτού που συγκρατεί τον κόσμο στη θέση του. Αυτό που μας μεταμορφώνει είναι η αίσθηση του χρόνου και αυτό που μπορεί να κάνει τα πάντα να καταρρεύσουν δεν άλλο από την απώλεια της τάξης αυτού του χρόνου. Εξάλλου με ρολόγια ξεκινάει και η μεταμόρφωση του Κ. σε υπόδικο από την πρώτη κιόλας σελίδα της Δίκης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου