γωνία Βολταίρου και Καρτεσίου, νέος κόσμος

Νωρίς το απόγευμα γυρνώντας σπίτι διέσχισα το υπόγειο πέρασμα της Συγγρού που βγάζει στην αρχή της οδού Κασομούλη. Το μέρος είναι πάντα απόκοσμο αλλά σήμερα ένας τύπος με μια κάμερα φωτογράφιζε τα γκράφιτι και μου άλλαξε τη διάθεση. Βγήκα και έμεινα να κοιτάω το άδειο βρόμικο σιντριβάνι. Τον άφησα να το φωτογραφήσει και πέρασα από την άλλη πλευρά του φράχτη, στον εγκαταλελειμμένο κήπο κάποιων προσφυγικών επί της Συγγρού. Ήμουν σίγουρος ότι ήταν ακατοίκητα τα συγκεκριμένα κτήρια. Δε μπορούσα να σκεφτώ διαφορετικά. Αλλά είδα φως και άκουσα θόρυβο από μέσα. Πλησίασα και μπήκα σε ένα. Η πόρτα είχε το ύψος μου και τα σκαλιά δεν είχαν βαφτεί ποτέ. Έψαξα για το φως αλλά δεν το βρήκα. Ανέβηκα σιγά σιγά τις σκάλες κοιτώντας σοκαρισμένος την εγκατάλειψη Οι πόρτες των διαμερισμάτων, σχεδόν ψεύτικες, άφηναν το φως να βγαίνει από το διαμέρισμα και επέτρεπαν στο βλέμμα μου να εισβάλει αδιάκριτα μέσα. Βγήκα έξω για να πάρω αέρα. Δε ξαναμπήκα. Μπήκα όμως 2 πόρτες πιο κάτω για να αντικρίσω το ίδιο θέαμα. Έφυγα. Πέρασα το μικρό γεφυράκι και βγήκα στη στάση του τραμ. Μπήκα στο παντοπωλείο και ένα ενθουσιασμένο παιδί μου έδειχνε διάφορες μάρκες φαλάφελ. Μου έδειξε μετά ένα βάζο και μου είπε περήφανος: "έχω και αυτό από Συρία... τυρί". -"Τυρί;" το να φοβάται κάποιος πως οτιδήποτε έρχεται απο περιοχή ανατολικότερα της δικής του είναι υγειονομικά ύποπτο είναι ένα ισχυρό ένστικτο. Ήμουν λοιπόν απολύτως σίγουρος ότι αποκλείεται να έφερνε τυρί από ένα τόσο ανθυγιεινό μέρος. Ο οριενταλισμός μου ξαναρώτησε "tiri;" περιμένοντας να αντικρίσει ένα εξωτικό έδεσμα με το όνομα tiri ενώ ήταν φανερό ότι μπροστά μου είχα ένα βαζάκι με τυρί. "ναι τυρί". "τυρί όπως λέμε cheeze;" με άκουσα να λέω βλακωδώς. Ξαφνικά κατάλαβα πόσο προσβλητική ήταν η παρουσία μου στο κατάστημα και βιάστηκα να φύγω. Το παιδί δε σταμάτησε να μου χαμογελάει. Πήγα βιαστικά σπίτι.

Μετά από λίγο διάβασα στα σάινζ των εφημερίδων ότι στο νέο κόσμο άραβες χτυπήθηκαν μεταξύ τους, μόνο στο ιντιμίντια έγραφε αυτό που έγινε: δολοφονική επίθεση από μέλη της Χρυσής Αυγής. Αποφάσισα να επιστρέψω στη περιοχή. Στο σταθμό του νέου κόσμου προσπέρασα βιαστικά τη γιγάντια αφίσα του Modern Warfare 2, του νέου παιχνιδιού σφαγής αράβων και μπήκα στην οδό Κασομούλη. Οι μπάτσοι ήταν άφαντοι. Το μαγαζί που ήμουν νωρίτερα το βρήκα σπασμένο. Αυτό και πολλά ακόμα. Μια κυρία (Ελληνίδα) που έκλεινε το καφενείο της μου επισήμανε ότι δεν σπάσανε όλα τα μαγαζιά, μόνο αυτά των ξένων. Μου είπε ότι κάποιοι μετανάστες είναι στο νοσοκομείο χτυπημένοι σοβαρά. Και όντως οι μπάτσοι δεν ασχολήθηκαν καθόλου με το ζήτημα. Όντως προσήγαγαν μόνο άραβες. Όντως μεταδόθηκε ότι ήταν αλληλοσκοτωμός ενώ όλοι είδαν χρυσαυγίτες και άκουσαν τα συνθήματα του μίσους τους. Σε κάποια προσφυγικά έχουν γίνει ζημιές. Τελικά η αστυνομία κάλυψε πάλι τους φασίστες. Πιο δίπλα τα γραφεία του ΛΑΟΣ είναι κι αυτά καλυμμένα και συνεχώς φυλασσόμενα. Η αστυνομία είναι καλυμμένη Οι άνθρωποι αυτοί, εκτεθειμένοι τώρα στην αγριότητα του λαού μας, προσεύχονται να μην επιστρέψει απόψε η φρίκη. Να μπορέσουν να κοιμηθούν γιατί η αυριανή μέρα θα είναι κι αυτή δύσκολή σαν όλες.