πληγές που δε κλείνουν (Κονγκό)

από τα νέα

Ο ΖΕΡΜΕΝ ΚΑΤΑΝΓΚΑ και ο Μάθιου Νγκουντζόλο, δύο πολέμαρχοι που δρούσαν στο Κονγκό, κατηγορούνται από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο ότι διέταξαν παιδιά στρατιώτες να εξαφανίσουν από τον χάρτη ένα χωριό 200 ανθρώπων. Η δίκη τους άρχισε προχθές. Αλλά η κατηγορία που τους αποδίδεται μοιάζει σαν ένα ασήμαντο επεισόδιο σε μια χώρα που βιώνει τη «χειρότερη ανθρωπιστική κρίση στον κόσμο».

Το θέατρο των συγκρούσεων είναι στις ανατολικές επαρχίες της χώρας όπου εμπλέκονται ο επίσημος στρατός του Κονγκό, αντάρτες του Εθνικού Κογκρέσου για την Υπεράσπιση του Λαού, οι Δημοκρατικές Δυνάμεις για την Απελευθέρωση της Ρουάντας, οι εθνικοί στρατοί της Αγκόλας και της Ζιμπάμπουε. Το Ανατολικό Κονγκό βιώνει καθημερινά τη φρίκη- βιασμοί, αναγκαστική στρατολόγηση μικρών παιδιών, λεηλασίες, μαζικοί φόνοι. Πέρα από τους ευγενείς στόχους της «απελευθέρωσης» ή της «ανεξαρτησίας», το μήλον της Έριδος είναι τα κοιτάσματα σε διαμάντια και χρυσό.

Ο 31χρονος Ζερμέν Κατάνγκα και ο 39χρονος Μάθιου Νγκουντζόλο αρνήθηκαν τις κατηγορίες. Την εποχή της παντοδυναμίας τους ήταν διοικητές δυο διαφορετικών ομάδων. Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, τον Φεβρουάριο του 2003 συνεργάστηκαν για να εκδικηθούν μια τρίτη ομάδα ανταρτών. Χρησιμοποίησαν παιδιά ως στρατιώτες για να σκοτώσουν 200 αμάχους μέσα σε λίγες ώρες. Βίασαν γυναίκες και υποχρέωσαν κάποιες από αυτές σε σεξουαλική δουλεία. «Κάποιους τους σκότωσαν στον ύπνο τους, άλλους έσφαξαν με κουζινομάχαιρα για να μην ξοδέψουν σφαίρες ή τους έκαψαν ζωντανούς», ανέφερε ο δημόσιος κατήγορος Λούις Μορένο Οκάμπο κατά την ανάγνωση του κατηγορητηρίου. Η δίκη των Κατάνγκα και Νγκουντζόλο είναι δεύτερη που διεξάγεται στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για το Κονγκό, το οποίο συστάθηκε το 2002. Η πρώτη άρχισε τον περασμένο Ιανουάριο και στο εδώλιο κάθεται ο Τόμας Λουμπάνγκα με την κατηγορία της στρατολόγησης παιδιών. Είναι σαν μια σταγόνα στον ωκεανό: από το 1996, όταν ξέσπασε στο Κονγκό ο πρώτος εμφύλιος πόλεμος, εκτιμάται ότι έχουν χάσει τη ζωή τους 4 εκατομμύρια άνθρωποι. Και όπως υπενθυμίζει ο «Ιndependent», είναι σαν να επαναλαμβάνεται η ιστορία 100 χρόνια μετά. Στις αρχές του περασμένου αιώνα τα θύματα των τότε συγκρούσεων υπολογίζονταν σε 5 εκατομμύρια.