απλοί ήρωες

Το Σάββατο το βράδυ, στην κατάληψη της ΕΣΗΕΑ είχα τη τιμή να συναντήσω έναν από τους πρωταγωνιστές του Δεκέμβρη, τον Κώστα Τσιρώνη. Είναι ο φωτορεπόρτερ που τράβηξε, λίγες ώρες μετά τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου τους μπάτσους να παίζουν σημαδεύοντας τους διαδηλωτές, ένας με όπλο και ένας με τα δάχτυλα. Γι’ αυτή τη φωτογραφία, τη φωτογραφία της χρονιάς κατά την άποψη πολλών, ο δημοσιογράφος απολύθηκε από τον διευθυντή του Σεραφείμ Κοτρώτσο. Ο Ελεύθερος Τύπος αρχικά υποσχέθηκε ως όφειλε την πρώτη σελίδα στο δημοσιογράφο, αλλά τελικά κυκλοφόρησε με πρωτοσέλιδο «η χώρα παραδομένη στην αναρχία» και θάβοντας τον φωτορεπόρτερ μαζί με τη φωτογραφία του. Από τα πιο εξωφρενικά της ιστορίας είναι ότι η ίδια η φωτογραφία ως εικόνα αμφισβητήθηκε. Βέβαια ο δημοσιογράφος κυνηγημένος από την αστυνομία πήγε κατευθείαν στον ΕΤ και μίλησε στους ανθρώπους του ανοιχτά. Αυτοί δε σταμάτησαν να τα μασάνε και αμφισβήτησαν μέχρι και την ίδια την αλήθεια της εικόνας.

Ο δημοσιογράφος, απέναντι στη προσηλωμένη σιωπή της συνέλευσης, ένοιωθε την αμηχανία των ανθρώπων που φέρουν ένα τεράστιο συμβολικό φορτίο. Δεν είναι εύκολο για κάποιον να είναι ήρωας ή μάρτυρας απλώς επειδή έκανε τη δουλειά του, επειδή τράβηξε μια αλεξίσφαιρη φωτογραφία, "εντελώς τυχαία" όπως έλεγε. Αισθάνεται την ανάγκη να τα ξεχάσει όλα αυτά και να γυρίσει στη καθημερινότητα του, το ένοιωθε ότι ο καπιταλισμός είναι μεμψίμοιρος και εκδικητικός, και ίσως δεν τέλειωσε μαζί του, ένοιωθε ότι έχει κάθε δίκιο να φωνάζει αλλά δεν έλεγε τίποτα, έμεινε στις περιγραφές και μάλλον ευχόταν να απομακρυνθεί από το επίκεντρο. Να σταθεί στην άκρη και να αρχίσει να φωτογραφίζει αθόρυβα τη συνέλευση. Μη θεωρηθούν αυτές οι παρατηρήσεις επικριτικές, τις αναφέρω γιατί συμπληρώνουν την εικόνα που σχημάτισα, ενός υπέροχου ήρωα, που χτυπήθηκε από τον εξοστρακισμό ενός όπλου που έπαιζε σημαδεύοντας τα πλήθη.
more: tvxs, mediablog, asyntaxtostypos, asyntaxtostypos2.