Μετά τον Zhao Ziyang και τον Mumia Abu-Jamal θα ήθελα να προσθέσω έναν ακόμα σ’ αυτό τον ετερόκλητο συφερτό των ηρώων μου.
Ξέρω ότι για τους περισσότερους αυτά τα πρόσωπα είναι ήδη γνωστά, παλιές ξεπερασμένες ιστορίες και απορούν που τους θυμήθηκα. Για τους υπόλοιπους είναι και θα παραμείνουν άγνωστοι. Θα προσπεράσουν αδιάφορα το κείμενο, πώς να μοιραστούν ένα πάθος για κάποιον που δεν έχουν ξανακούσει; Οι αγιογραφίες θέλουν το χρόνο τους. Ασε και που η δουλειά του αγιογράφου δεν είναι και η πιο τίμια.
Παρά της επιφυλάξεις, νοιώθω πάντα ότι ο καλύτερο τρόπος να συστηθεί κάποιος είναι μέσα από τους μικρούς και βρόμικους αγίους του. Από τους ηρωές του, που στα αρχεία του κράτους έχουν καταχωρηθεί ως αμαρτωλοί, ως ανάξιοι, ως προδότες.
Σήμερα θα σας μιλήσω για τον Woodie Guthrie: ταξιδιώτης, εργάτης, μουσικός. Αλλά δε θα σας πω για την προσωπική οδύσσεια των διωγμών και των μεταναστεύσεων, ούτε για τις μάχες του με το κεφάλαιο και την πολιτιστική βιομηχανία. Δε θα σας πω για το βίωμα και τα τραγούδια της οικονομικής κρίσης και το πόσο ταιριάζουν στο σήμερα. Μόνο οι στίχοι του αφιερωμένοι...
Just a wandrin' worker, I go from town to town.
And the police make it hard wherever I may go.
And I ain't got no home in this world anymore.
My brothers and my sisters are stranded on this road,
A hot and dusty road that a million feet have trod;
Rich man took my home and drove me from my door
And I ain't got no home in this world anymore.
Was a-farmin' on the shares, and always I was poor;
My crops I lay into the banker's store.
My wife took down and died upon the cabin floor,
And I ain't got no home in this world anymore.
I mined in your mines and I gathered in your corn
I been working, mister, since the day I was born
Now I worry all the time like I never did before
'Cause I ain't got no home in this world anymore
This world is such a great and a funny place to be;
Oh, the gamblin' man is rich an' the workin' man is poor,
And I ain't got no home in this world anymore.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου