Θυμήσου τη Γένοβα - θυμήσου τον Τζουλιάνι - το πλήθος που τρόμαζε τους ισχυρούς και κατέκτησε την πόλη - τα ασφυκτικά γεμάτα (με οργή) πλοία των Ελλήνων που μάταια κάποιοι προσπαθούσαν να τα σταματήσουν - Τη Παρασκευή 20 Ιουλίου το μεσημέρι που ο Carlo Juliani έπεσε νεκρός από σφαίρα στα 23 του θύμα της αστυνομικής βίας, της καταστολής ενός μοναδικού κινήματος. Τους συντρόφους που δε μπορούσαν να σταματήσουν το κλάμα όταν παίρναμε να δούμε αν είναι καλά. Το ραντεβού για τη Θεσσαλονίκη και μια οργή να μας δείχνει καθαρά το τι πρέπει να γίνει απο δω και πέρα και το τι έχουμε να αντιμετωπίσουμε και το πως μπορέσαμε να την ξεχάσουμε την οργή ενώ η εξουσία δεν ξέχασε τις δολοφονικές τεχνικές της.
Ποιος θυμάται τη Γένοβα;
άρθρο του Γιώργου Δελαστίκ (7.7.09)
Σε τίποτα δεν μοιάζει το πολιτικό κλίμα της συνόδου των G8, των οκτώ μεγάλων βιομηχανικών κρατών, που αρχίζει σήμερα υπό την προεδρία του Σίλβιο Μπερλουσκόνι στη μικρή πόλη Λ Ακουιλα, βαριά χτυπημένη από τους σεισμούς, με την προηγούμενη σύνοδο των G8 που είχε γίνει επί ιταλικού εδάφους πριν από ακριβώς οκτώ χρόνια, το καλοκαίρι του 2001, στη Γένοβα.
Τότε, αν και βρισκόταν ο κόσμος σε εποχή οικονομικής άνθησης, εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές είχαν κατακλύσει την ιταλική μεγαλούπολη για να διαδηλώσουν μαχητικά εναντίον της «παγκοσμιοποίησης», τρομοκρατώντας κυριολεκτικά τους ηγέτες του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος.
Σήμερα, παρόλο που η οικονομική κρίση μαίνεται ακριβώς εξαιτίας της πολιτικής των κυβερνήσεων της Δύσης και της οικονομικής ελίτ που κατήγγειλαν τότε οι διαδηλωτές, δεν «κουνιέται φύλλο» από πλευράς διαδηλώσεων, πέρα από κάποιες ανάξιες λόγου εκδηλώσεις.
Τώρα, το μόνο με το οποίο ασχολούνται τα μέσα ενημέρωσης και η κοινή γνώμη είναι το κατά πόσο βλάπτουν το κύρος της συνόδου των G8 τα όργια με πόρνες που οργάνωνε στη βίλα του στη Σαρδηνία ο Μπερλουσκόνι.
Καταρτίζονται δε σχέδια όχι πώς θα αντιμετωπιστούν οι ανύπαρκτοι διαδηλωτές, αλλά πώς θα απομακρυνθούν αμέσως με ελικόπτερα οι ηγέτες των G8 αν γίνει σεισμός πάνω από 4,5 Ρίχτερ!
Βαθύτατα μελαγχολικά συναισθήματα προκαλεί και ο δικαστικός απολογισμός των γεγονότων της Γένοβας.
Ο καραμπινιέρος Μάριο Πλακάνικα, ο οποίος είχε δολοφονήσει με το όπλο του τον νεαρό διαδηλωτή Κάρλο Τζουλιάνι και ο οποίος είχε αρχικά παραπεμφθεί να δικαστεί για τον φόνο, το 2003 απαλλάχθηκε από τις κατηγορίες ως δήθεν ευρισκόμενος σε νόμιμη άμυνα.
Οι 30 ανώτεροι και ανώτατοι αξιωματικοί της αστυνομίας που είχαν παραπεμφθεί σε δίκη για το αιματοκύλισμα των διαδηλωτών, είναι όλοι ελεύθεροι καθώς αθωώθηκαν σε πρώτο βαθμό και η εκδίκαση της υπόθεσης στο Εφετείο θα αρχίσει φέτος τον Οκτώβριο.
Μόλις πέρυσι καταδικάστηκαν πρωτόδικα 15 αστυνομικοί σε ποινές πέντε ετών έως πέντε ετών, οι οποίοι κρίθηκαν ένοχοι για βασανισμό διαδηλωτών που είχαν συλληφθεί και είχαν μεταφερθεί σε προσωρινό στρατόπεδο συγκέντρωσης κρατουμένων που είχε στηθεί στο προάστιο Μπολτσανέτο της Γένοβας.
Ανάμεσα στους 15 ήταν και ένας γιατρός (σαν αυτούς που χρησιμοποιούσε η ΕΣΑ, η στρατιωτική αστυνομία στα χρόνια της δικτατορίας των συνταγματαρχών για τα βασανιστήρια), ο οποίος είχε στείλει στο κελί τραυματία διαδηλωτή χωρίς να τον περιθάλψει και ο οποίος καταδικάστηκε σε έναν χρόνο και δύο μήνες φυλάκιση.
Αντιθέτως το 2007 καταδικάστηκαν οι 24 από τους 25 διαδηλωτές που είχαν παραπεμφθεί σε δίκη στη Γένοβα, σε ποινές από 5 μήνες μέχρι 11 χρόνια! Η εκδίκαση της έφεσής τους βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη.
Μόνο σε ηθικό επίπεδο έχει συντελεστεί η διαπόμπευση της ιταλικής αστυνομίας, όχι σε δικαστικό.
Αποκαλύφθηκε π.χ. ότι τις βόμβες μολότοφ που υποτίθεται ότι είχαν βρει οι αστυνομικοί σε ένα σχολείο της Γένοβας το πρωί της ημέρας έναρξης της συνόδου των G8 στη Γένοβα, τις είχε τοποθετήσει εκεί η ίδια η αστυνομία, η οποία στη συνέχεια ξυλοκόπησε άγρια αθώους μαθητές μέσα στο σχολείο προς εκφοβισμό!
Ακόμη επίσης τραβιέται στα δικαστήρια ο τότε αρχηγός της αστυνομίας και υποτιθέμενος ήρωας του αγώνα κατά της μαφίας Τζάνι Ντε Τζενάρο, καθώς τον έχουν παραπέμψει σε δίκες οι εισαγγελείς ως ηθικό αυτουργό για απόκρυψη στοιχείων και ψευδορκία εκ μέρους αστυνομικών.
Οπως φαίνεται όμως, κανένας σχεδόν δεν θυμώνει πλέον για τέτοιες παράνομες πράξεις...
ΧΑΘΗΚΑΝ ΟΙ ΔΙΑΔΗΛΩΤΕΣ
Τότε, αν και βρισκόταν ο κόσμος σε εποχή οικονομικής άνθησης, εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές είχαν κατακλύσει την ιταλική μεγαλούπολη για να διαδηλώσουν μαχητικά εναντίον της «παγκοσμιοποίησης», τρομοκρατώντας κυριολεκτικά τους ηγέτες του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος.
Σήμερα, παρόλο που η οικονομική κρίση μαίνεται ακριβώς εξαιτίας της πολιτικής των κυβερνήσεων της Δύσης και της οικονομικής ελίτ που κατήγγειλαν τότε οι διαδηλωτές, δεν «κουνιέται φύλλο» από πλευράς διαδηλώσεων, πέρα από κάποιες ανάξιες λόγου εκδηλώσεις.
Τώρα, το μόνο με το οποίο ασχολούνται τα μέσα ενημέρωσης και η κοινή γνώμη είναι το κατά πόσο βλάπτουν το κύρος της συνόδου των G8 τα όργια με πόρνες που οργάνωνε στη βίλα του στη Σαρδηνία ο Μπερλουσκόνι.
Καταρτίζονται δε σχέδια όχι πώς θα αντιμετωπιστούν οι ανύπαρκτοι διαδηλωτές, αλλά πώς θα απομακρυνθούν αμέσως με ελικόπτερα οι ηγέτες των G8 αν γίνει σεισμός πάνω από 4,5 Ρίχτερ!
Βαθύτατα μελαγχολικά συναισθήματα προκαλεί και ο δικαστικός απολογισμός των γεγονότων της Γένοβας.
Ο καραμπινιέρος Μάριο Πλακάνικα, ο οποίος είχε δολοφονήσει με το όπλο του τον νεαρό διαδηλωτή Κάρλο Τζουλιάνι και ο οποίος είχε αρχικά παραπεμφθεί να δικαστεί για τον φόνο, το 2003 απαλλάχθηκε από τις κατηγορίες ως δήθεν ευρισκόμενος σε νόμιμη άμυνα.
Οι 30 ανώτεροι και ανώτατοι αξιωματικοί της αστυνομίας που είχαν παραπεμφθεί σε δίκη για το αιματοκύλισμα των διαδηλωτών, είναι όλοι ελεύθεροι καθώς αθωώθηκαν σε πρώτο βαθμό και η εκδίκαση της υπόθεσης στο Εφετείο θα αρχίσει φέτος τον Οκτώβριο.
Μόλις πέρυσι καταδικάστηκαν πρωτόδικα 15 αστυνομικοί σε ποινές πέντε ετών έως πέντε ετών, οι οποίοι κρίθηκαν ένοχοι για βασανισμό διαδηλωτών που είχαν συλληφθεί και είχαν μεταφερθεί σε προσωρινό στρατόπεδο συγκέντρωσης κρατουμένων που είχε στηθεί στο προάστιο Μπολτσανέτο της Γένοβας.
Ανάμεσα στους 15 ήταν και ένας γιατρός (σαν αυτούς που χρησιμοποιούσε η ΕΣΑ, η στρατιωτική αστυνομία στα χρόνια της δικτατορίας των συνταγματαρχών για τα βασανιστήρια), ο οποίος είχε στείλει στο κελί τραυματία διαδηλωτή χωρίς να τον περιθάλψει και ο οποίος καταδικάστηκε σε έναν χρόνο και δύο μήνες φυλάκιση.
Αντιθέτως το 2007 καταδικάστηκαν οι 24 από τους 25 διαδηλωτές που είχαν παραπεμφθεί σε δίκη στη Γένοβα, σε ποινές από 5 μήνες μέχρι 11 χρόνια! Η εκδίκαση της έφεσής τους βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη.
Μόνο σε ηθικό επίπεδο έχει συντελεστεί η διαπόμπευση της ιταλικής αστυνομίας, όχι σε δικαστικό.
Αποκαλύφθηκε π.χ. ότι τις βόμβες μολότοφ που υποτίθεται ότι είχαν βρει οι αστυνομικοί σε ένα σχολείο της Γένοβας το πρωί της ημέρας έναρξης της συνόδου των G8 στη Γένοβα, τις είχε τοποθετήσει εκεί η ίδια η αστυνομία, η οποία στη συνέχεια ξυλοκόπησε άγρια αθώους μαθητές μέσα στο σχολείο προς εκφοβισμό!
Ακόμη επίσης τραβιέται στα δικαστήρια ο τότε αρχηγός της αστυνομίας και υποτιθέμενος ήρωας του αγώνα κατά της μαφίας Τζάνι Ντε Τζενάρο, καθώς τον έχουν παραπέμψει σε δίκες οι εισαγγελείς ως ηθικό αυτουργό για απόκρυψη στοιχείων και ψευδορκία εκ μέρους αστυνομικών.
Οπως φαίνεται όμως, κανένας σχεδόν δεν θυμώνει πλέον για τέτοιες παράνομες πράξεις...
ΧΑΘΗΚΑΝ ΟΙ ΔΙΑΔΗΛΩΤΕΣ
Οι G8 αποφασίζουν ανενόχλητοι
Ούτε στα πιο τολμηρά τους όνειρα δεν φαντάζονταν οι ηγέτες των G8, όταν ξέσπασε η βίαιη κρίση στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, ότι θα μπορούσαν να χειριστούν την κατάσταση με τόση απίστευτη άνεση. Να αποφασίζουν δηλαδή ό,τι θέλουν, να εφαρμόζουν όποιο μέτρο νομίζουν, χωρίς την παραμικρή αντίσταση εκ μέρους των εργαζομένων. Τον Δεκέμβριο, Ιανουάριο και Φεβρουάριο ακόμη αυτοί φοβούνταν κολοσσιαίες, βίαιες κινητοποιήσεις, ίσως και αιματηρές διαδηλώσεις. Γι αυτό και ο πολιτικός λόγος ακόμη και δεξιών πολιτικών όπως π.χ. ο Σαρκοζί είχε τόσο έντονη «αντικαπιταλιστική» χροιά, γι αυτό κατακεραύνωναν την «ασυδοσία των αγορών». Εκτοτε όμως είδαν ότι κανείς δεν αντιδρά, ησύχασαν και κάνουν ό,τι θέλουν.
Ούτε στα πιο τολμηρά τους όνειρα δεν φαντάζονταν οι ηγέτες των G8, όταν ξέσπασε η βίαιη κρίση στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, ότι θα μπορούσαν να χειριστούν την κατάσταση με τόση απίστευτη άνεση. Να αποφασίζουν δηλαδή ό,τι θέλουν, να εφαρμόζουν όποιο μέτρο νομίζουν, χωρίς την παραμικρή αντίσταση εκ μέρους των εργαζομένων. Τον Δεκέμβριο, Ιανουάριο και Φεβρουάριο ακόμη αυτοί φοβούνταν κολοσσιαίες, βίαιες κινητοποιήσεις, ίσως και αιματηρές διαδηλώσεις. Γι αυτό και ο πολιτικός λόγος ακόμη και δεξιών πολιτικών όπως π.χ. ο Σαρκοζί είχε τόσο έντονη «αντικαπιταλιστική» χροιά, γι αυτό κατακεραύνωναν την «ασυδοσία των αγορών». Εκτοτε όμως είδαν ότι κανείς δεν αντιδρά, ησύχασαν και κάνουν ό,τι θέλουν.
πως γινεται να κυριαρχει τετοια απαθεια; πως γινεται να υποφερεις, να ξερεις ποιος φταιει και να μην κανεις τιποτα; μπορει να εχουμε γινει ολοι λιγο κοτες, αλλα ειναι και θεμα αντιπροσωπευσης - εκπροσωπησης - εμπνευσης. ακομα κι αν υπαρχει κατι ή καποιος να διαχειριστει ολη αυτη την οργη και την αναγκη για αλλαγη, τα μεσα εχουν τον τροπο να το ξεφτιλισουν και να κανουν ολο τον κοσμο να ασχολειται με τον καραγκιοζη το Σιλβιο, την Εφη Θωδη κι οποια αλλη μαριονετα επιλεξουν. καταντια
ΑπάντησηΔιαγραφή