Ερχονται πάντα μεμονωμένα...

Κάποιοι βγήκαν και πάλι νευριασμένοι στο δρόμο. Για ένα περιστατικό, που διέπραξε ένας αστυνομικός, χωρίς να έχουν χειροπιαστές αποδείξεις ότι έλαβε εντολή να κάνει κάτι τέτοιο. «Προφανώς» ένα μεμονωμένο περιστατικό. Μια κακή στιγμή. Πάλι ένας άνθρωπος σε τραγική μοίρα που καλείται ενάντια στη συγκυρία να εφαρμόσει το νόμο. Κάποιος από τους αυλικούς θα μιλήσει πάλι για ήρωα, οι άλλοι όμως δεν ομολογούν ότι το γεγονός συνδέεται θετικά με τόπους και με χρόνους, με έννοιες και με ιδέες, με ανθρώπους και πράγματα, με αρρώστιες, με χρήμα, με την εξουσία. Αντιθέτως, πρόκειται για ακόμα ένα, μοναδικό, αυθύπαρκτο, ασύνδετο και αποκομμένο γεγονός, ίσως σε μια σειρά άτυχων συμπτώσεων. Γιατί με κοιτάτε καχύποπτα; Έχουμε μπροστά μας μια τεράστια σειρά μεμονωμένων περιστατικών που δε λέει να σταματήσει, και αν κοιτάξουμε προς τα πίσω, δε νομίζω ότι θα καταφέρουμε να εντοπίσουμε που άρχισε. Μήπως αυτά τα μεμονωμένα περιστατικά, τα ατυχή και δυσάρεστα... μήπως αυτά είναι ο κανόνας; Μήπως πρόκειται για αλυσίδες γεγονότων, που συστηματικά εγκλωβίζουν τα εξεγερμένα υποκείμενα, έτσι ώστε η πραγματική ζωή να καταγράφεται ως μεμονωμένη; Τη νοιώθετε τη διαχειριστική ένταση; Από τη μια τους είναι αναγκαίο και από την άλλη θέλουν να εξαλείψουν την εικόνα κράτους που δημιουργεί. Μια ιδανική επίλυση της έντασης είναι ο έλεγχος της πληροφορίας και η πάντα γοητευτική ομαδοποίηση.
Έτσι, κάποιοι δεν διαμαρτυρήθηκαν αυτή τη φορά. Κάποιος έσκισε το κοράνι, αλλά εμείς είμαστε άθεοι, είμαστε ενάντια στη θρησκεία που είναι υπεύθυνη για τα χειρότερα δεινά. Όμως το «περιστατικό» που συνέβη δεν αφορούσε την προσβολή της θρησκευτικής ελευθερίας. Αφορούσε την εξουσιαστική βία. Σ’ αυτό το μεμονωμένο περιστατικό δεν υπάρχει ακόμα ένοχος. Ο υπουργός, ο εκπρόσωπος, όλοι οι υπεύθυνοι είπαν ότι "η Ελληνική πολιτεία έχει αποδείξει διαχρονικά το σεβασμό στις αξίες της..." κλπ κλπ. Όντως η παρουσία τους είναι διαχρονική. Η ίδια η πολιτεία/κράτος είναι που εγγυάται τη φρίκη και την καθιστά διαχρονική... εκτός τόπου και χρόνου. Υπάρχει έτσι, όπως ο θεός που δε χρειάζεται να πραγματοποιεί εμφανίσεις για να του λες γελοίες προσευχές με σκυμμένο κεφάλι. Και όταν εμφανίζεται, άγριος και ισοπεδωτικός, η έκφραση μεμονωμένο είναι το ιερό ψεύδος για το οποίο κάποιοι εργάζονται, και μεταξύ τους το ψιθυρίζουν, κάθε φορά, πως ήταν «θέλημα θεού». Ποιανού λακές εξάλλου είναι ο διάβολος;