Ευρώ-Κουκιά

Τι ιδέα και οι Ευρωεκλογές! Για την ανάδειξη στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εκπροσώπων… εθνικών. Ακούγεται αρκετά ωραίο. Τόσα εκατομμύρια λαού, από τόσες πολλές χώρες να μαζεύονται να εκλέξουν τα μέλη ενός οργάνου, το οποίο όμως στο ευρωπαϊκό θεσμικό κάστρο παίζει περιφερικό ρόλο. Αλλά και τι έγινε... το θέμα με τις εκλογές είναι η ελπίδα. Από την άλλη, δεν αποφασίζουμε ακριβώς τους εκπροσώπους, αποφασίζουμε τα ελληνικά κόμματα που θα στείλουν με λίστες δικούς τους εκπροσώπους για να ενταχθούν εκεί σε άλλα κόμματα, διακρατικά. Αλλά και τι έγινε… κάποιοι και πάλι εκπροσωπούν κάποιους.
Αν και οι εκλογές δεν αφορούν την Ελλάδα αλλά ολόκληρη την Ευρώπη, εδώ συμμετέχουν σ’ αυτές μόνο Έλληνες. Δηλαδή δε μπόρεσαν να συμμετάσχουν σ’ αυτές άτομα που ζουν και εργάζονται στην Ελλάδα για δεκαετίες. Αυτό σημαίνει ένα 20% του πληθυσμού έκτος διαδικασίας. Επίσης ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος και οι συμμαθητές του, ο πληθυσμός από 15-18 που είναι ικανότατος να εκφράσει πολιτική θέση είναι κι αυτός από την αρχή χωρίς δικαίωμα λόγου. Ήδη λοιπόν είναι μόνο 3 στους 4 που μπορούν να πάνε στις κάλπες. Αλλά οι μισοί δε πήγαν. Δηλαδή τελικά εμφανίστηκαν μόνο 3 στους 8. Από αυτούς τους 3, ο ένας ήταν νεοδημοκράτης, ο άλλος Πασόκος και ο τρίτος κάτι άλλο. Αλλά και τι έγινε... ας ασχοληθούμε με τη μικροκομματική ρητορεία του μπλε και του πράσινου μέχρι που στο τέλος να μη πηγαίνει κανένας σε κάλπη. Η ανούσια αντιπαράθεση τους δεν είναι ένα περιθωριακό γεγονός σε δύο όγδοα, είναι η πηγή του κακού του πολιτικού συστήματος. Το πολιτικό σύστημα γίνεται όλο και πιο γραφικό και αποξενωμένο, ακόμα και γι' αυτούς που το στηρίζουν.
Στα κουκιά λοιπόν... γύρω στα 400.000 άτομα πήγαν στη κάλπη για να δηλώσουν ότι πρωταρχικό τους πολιτικό μέλημα είναι απομάκρυνση των ξένων από τη χώρα ως η κύρια πηγή του κακού (ίσως και η αποκλειστική). Οι πολιτικά ανύπαρκτοι πράσινοι γίναν πολιτική δύναμη. Ο Σύριζα τιμωρήθηκε αυστηρά για την αμφιθυμία του απέναντι στο Δεκέμβρη. Το Πασόκ του πολιτικά ασπόνδυλου Παπαντρέου σέρνεται χωρίς αντίπαλο προς το εκλογικό φώτο φίνις. Η νουδού των 100 σκανδάλων στέκεται ακόμα όρθια. Όλοι οι δημόσιοι παράγοντες, και πάλι κερδισμένοι, μετράνε ένα ένα αυτάρεσκα τα κουκιά τους και τα οικονομικά οφέλη κι αυτών των εκλογών. Το εκλογικό παιχνίδι τελειώνει όπως η ταινία λατέρνα φτώχεια και φιλότιμο, με τους πρωταγωνιστές να απολαμβάνουν τα κουκιά/κέρματα ένα προς ένα πετώντας τα και απολαμβάνοντας τον ήχο τους... γκλάνγκ γκλανγκ γκλανγκ γκλάνγκ