...Μήπως, δηλαδή, οι μεταγενέστεροι πίστεψαν (αλλά πότε;) στο συμβάν της Αγίας Λαύρας, στην ευλογία της επανάστασης από την εκκλησία, αφού πρώτα δύο τρανοί ιδεολογικοί μηχανισμοί ενωμένοι (σχολείο και εκκλησία) εις σάρκαν μίαν, διέδωσαν αυτό που (δεν) συνέβη στην Αγία Λαύρα, στηριζόμενοι σε μια προγενέστερη φήμη, για να νομιμοποιήσουν εκ των υστέρων, ιστορικά, την ένωσή τους;... Ο καθορισμός του πεδίου ίσως απαιτεί μια μετατόπιση: να ξεφύγουμε από ένα παλαιότερο σχήμα, προερχόμενο από την ιστορία των ιδεών, σύμφωνα με το οποίο οι σχέσεις μεταξύ κράτους και εκκλησίας (Οικουμενικού πατριαρχείου και ελλαδιτών ποιμένων) πρέπει να αναγνωστούν ως μια αντίθεση «Δύσης» και «Ανατολής», «δυτικών προτύπων» και «ορθόδοξης παράδοσης», «έθνους» και «γένους», «προοδευτικών δυτικόφιλων διαφωτιστών» και «συντηρητικών ρομαντικών», και να προσπαθήσουμε να εντάξουμε τη σχέση στο συγκεκριμένο πρόβλημα,... δηλαδή αυτό της συγκρότησης ενός κράτους... ολόκληρο το άρθρο του Π.Ι. Στανγκανέλη εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου