το κακό δεν εξαλείφεται ποτέ

"ούτε καν οι νεκροί δε θα είναι ασφαλείς από τον εχθρό, αν νικήσει.
Κι αυτός ο εχθρός δεν έχει πάψει να νικά."

Αναδημοσίευση

Tα πρώτα χρόνια του 20ου αιώνα στο λιμάνι της Καλαμάτας λειτουργούσαν οι αλευρόμυλοι “Ευαγγελίστρια” όπου εργάζονταν εκατοντάδες Μεσσήνιοι και πρόσφυγες. Αρχικά, η εκφόρτωση του σιταριού γινόταν από τους ίδιους τους μυλεργάτες. Το 1928 τα αφεντικά των αλευρόμυλων αποφασίζουν να εγκαταστήσουν σιλό-μηχάνημα απορρόφησης του σιταριού κατευθείαν από τις αποθήκες των πλοίων. Από την αρχή, οι μυλεργάτες αντιστέκονται στις απολύσεις συναδέλφων τους προτείνοντας την εκ περιτροπή εργασία όλων των εργατών. Οι διενέξεις με τα αφεντικά των μύλων είναι συνεχείς. Τον Μάη του 1934 αποφασίζουν να κατέβουν σε απεργία έχοντας ως αιτήματα, αφενός, να μην απολυθεί κανείς συνάδελφός τους και αφετέρου, να τους δίνονται 8 δραχμές επιπλέον στον μισθό (αναδρομικά από το 1928) για κάθε τόνο σιταριού που θα ξεφόρτωνε ο απορροφητήρας. Με τα χρήματα που ζητούσαν θα έφτιαχναν το Ταμείο Συντάξεων. Οι συνδικαλιστές τους, διαπραγματευόμενοι με το κράτος, πετυχαίνουν το bonus 6 δραχμών για κάθε τόνο σιταριού που θα ξεφόρτωνε η “ρουφήχτρα”. Οι μυλεργάτες απορρίπτουν την πρόταση και αφού αποκηρύσσουν τους συνδικαλιστές που την δέχτηκαν, αποφασίζουν μέσω γενικής συνέλευσης να απεργήσουν από τις 8 Μάη και να εμποδίσουν τις εκφορτώσεις των πλοίων με το νέο μηχάνημα.
Από την πρώτη μέρα οι εργάτες μαζί με τις οικογένειές τους, καθώς και πολλούς συμπολίτες τους αλληλέγγυους στον αγώνα τους, συγκεντρώνονται στο λιμάνι για να εμποδίσουν την λειτουργία του μηχανήματος. Αμέσως κηρύσσεται στρατιωτικός νόμος και απέναντι από τους αντιστεκόμενους στήνονται πολυβόλα του στρατού μαζί με την τοπική χωροφυλακή υποβοηθούμενη από τσιράκια και τραμπούκους των αφεντικών των μύλων. Στις 9 Μάη το άοπλο πλήθος δέχεται επίθεση με αποτέλεσμα 5 νεκρούς και πολλούς τραυματίες από τις σφαίρες. Η πορεία οργής που ακολουθεί στην πόλη της Καλαμάτας με τους εργάτες να κρατούν στα χέρια τους νεκρούς, καταστρέφει την Τράπεζα των Αθηνών, το τραμ και το σπίτι του Πάστρα, ενός εκ των ιδιοκτητών των μύλων. Την επόμενη μέρα, απεργία κηρύσσουν όλα τα εργατικά σωματεία της Καλαμάτας (αλλά και της Θεσσαλονίκης) ενώ στο πλευρό των απεργών βρίσκονται και οι καταστηματάρχες της πόλης κλείνοντας τα μαγαζιά τους. Κι άλλοι δολοφονούνται. Συνολικά δολοφονήθηκαν 7 εργάτες και η ιδιοκτήτρια ενός περιπτέρου από τον στρατό και την αστυνομία ενώ εκατοντάδες τραυματίστηκαν, κυνηγήθηκαν, απειλήθηκαν.
Τα ονόματα των νεκρών εργατών:

Αντώνης Μαραγκουδάκης,

Ανδρέας Σπάλας,

Παναγιώτης Μπλίκος,

Γιάννης Κολιτσιδάκης,

Π. Πηλίκας,

Βασίλης Γιαλατσινός,

Βασίλης Καπετανέας και η

κ.Γκριζέπη.
Σήμερα, «εις φόρον τιμής στους νεκρούς εργάτες» , το κτίριο των αλευρόμυλων πρόκειται να αλλάξει χρήση ώστε να μετατραπεί πιθανότατα σε πολυτελές ξενοδοχείο ή/και καζίνο…
ΚΑΛΑΜΑΤΑ 9 ΜΑΪΟΥ ΗΜΕΡΑ ΤΑΞΙΚΗΣ ΜΝΗΜΗΣ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ 11.00 π.μ.
Aλάνια του Νέδοντα & Σύντροφοι-Συντρόφισσες από την Μεσσηνία
alania_tou_nedonta@yahoo.gr

Προς το παρόν η Μεσσηνία επιμένει να απωθεί την ταξική της μνήμη. Είναι μια από τις πιο συντηρητικές περιοχές της χώρας και προπύργιο της φασιστικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή. Στην νοτιοδυτική Ελλάδα ο κανόνας σήμερα είναι η στυγνή εκμετάλλευση των μεταναστών, η ενδοοικογενειακή βία, η έλλειψη ανοχής στο διαφορετικό, με μια λέξη ο Αυταρχισμός.