Για να γιορτάσω τους πολλούς εορτάζοντες τις μέρας, τους έστειλα αντίγραφα της ταινίας Constantine's Sword (Sword και όχι Cross). Η ταινία παρουσιάζει το νήμα που ξεκινάει με τον αγ. Κωνσταντίνο και φτάνει στα εγκλήματα του αντισημιτισμού Ο διεφθαρμένος αυτοκράτορας, ένοχος για όλες τις αμαρτίες (συζυγοκτόνος και παιδοκτόνος), αποτελεί τη στιγμή που ο χριστιανισμός γίνεται βίαιος. Εγκαθιδρύει το σύμβολο του σταυρού, δίνοντας έμφαση στην σταύρωση, και αρχίζει μια καταδίωξη 1700 χρόνων των δήθεν ενόχων, των Εβραίων ως αυτών που σταύρωσαν τον Χριστό. Είναι λοιπόν περίεργο να κάνουμε γιορτές για τη χάρη του μεγάλου σφαγέα και πρώτου αντισημίτη. Δεν είναι σαν να ευχόμαστε χρόνια πολλά στον ίδιο αντισημιτισμό; Βέβαια το να γιορτάζουμε και να το ρίχνουμε λίγο έξω δεν είναι κακό. Αυτό που θέλω να επισημάνω είναι ότι η θρησκεία υφέρπει παντού διαστρεβλώνοντας τα πράγματα και καταστρέφοντας με συνέπεια και συστηματικότητα ανθρώπινες ζωές για χιλιετίες. Ο θρησκευτικός παραλογισμός, καταφέρνει να μένει ζωντανός γιατί ξέρει να μεταμορφώνεται ακόμα και στο αντίθετο του. Αλλά κυρίως διατηρείται γιατί προσπαθεί να ζήσει μέσα στο κάθε τι. Υπάρχει παντού και πλέον δε τον αντιλαμβανόμαστε ως τέτοιο ακόμα και όταν φοράει ράσα.
Με την ίδια λογική, δεν το είχα σκεφτεί ποτέ και συμμεριζόμουν πάντα το "εθνικό" ενδιαφέρον να ανοίξει η θεολογική σχολή της Χάλκης, ως κάτι που δικαίως ζητά η Ελλάδα, ως κάτι που αδίκως δεν πραγματοποιεί η Τουρκία. Πως με έπεισαν να το θεωρώ αυτονόητο, πως μου καλλιέργησαν αυτή την επιθυμία; Αλλά, ποιος επιθυμεί πραγματικά να επιστρέψει αυτή η εξουσιαστική ελίτ, όργανο του εθνικού μεγαλοϊδεατισμού και του θρησκευτικού παραλογισμού; Στην ερειπωμένη Χάλκη, μια θρησκεία πεθαίνει. Ας ευχηθούμε να υπάρξει συνέχεια. Να τελειώνουμε με τις θρησκείες προς χάριν των ανθρώπων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου