Να το ομολογήσω ότι δεν είμαι ο πιο συστηματικός παρατηρητής του τι συμβαίνει στην πολιτική επικαιρότητα. Την έβρισκα πάντα πολύ ανούσια, έλεγα ότι αν ασχοληθώ περισσότερο θα με παρασύρει στην ηλίθια πόλωση της. Ως Νάρκισσος όμως εκτιμούσα κι αυτή μου την άγνοια, ήξερα ότι έχω τις γνώσεις του μέσου ψηφοφόρου, άρα μπορούσα να μπω στη ψυχολογία του και στον τρόπο που τον χειραγωγούν τα μίντια.Ξαφνικά, πριν από περίπου δυο χρόνια διαπίστωσα ότι στις δημοσκοπήσεις είχε αρχίσει να εμφανίζεται ένα κόμμα πρασίνων. Άρχισα να αναρωτιέμαι ποιοι είναι και έψαχνα να τους βρω στις εφημερίδες. Ήταν οι οικολόγοι που έφυγαν απ' το συνασπισμό; Ήταν οι οικολόγοι του '89. Στις εκλογές υπήρχαν θυμάμαι 3-4 ψηφοδέλτια οικολόγων, πως ήξεραν οι άλλοι πιο να διαλέξουν και εγώ δεν ήξερα; Πήγα λοιπόν και βρήκα τον ΡΟΙ που κάτι σκαμπάζει και τον ρώτησα αν ξέρει κάτι γι' αυτούς, έστω ένα όνομα. Μπήκαμε λοιπόν στο internet κι αρχίσαμε να τους γυρεύουμε, αλλά πουθενά. Υπήρχε μια επίσημη σελίδα στην οποία όμως δεν εντοπίσαμε καμία αναφορά σε όνομα όσο ψάξαμε. Από τότε ακούω όλο και περισσότερο για τους οικολόγους. Μέχρι και σήμερα δεν είχα σκοντάψει σε κάποιο όνομα! Αλλά οι οικολόγοι αναφέρονται σε όλες τις τηλεοπτικές συζητήσεις και στις εφημερίδες. Ξαφνικά όλοι θέλουν να ψηφίσουν οικολόγους χωρίς να έχουν ακούσει κάποιον απ' αυτούς. Να δεχτώ ότι κάποιες ιδέες είναι αδιάφορες για τους φορείς τους, έχοντας κατοχυρώσει μια θεωρητική αυθυπαρξία, αλλά μπορούν αυτές οι ιδέες να ισχυροποιούνται χωρίς εκπροσώπους; Μακαρι θα έλεγα, αλλά σήμερα όλες οι άλλες σοβαρές πολιτικές ιδέες έχουν νικηθεί απο ένα θεωρητικά ανύπαρκτο νεοφιλελευθερισμό. Αρα γενικά δε πιστεύω ότι η οικολογία θα μπορούσε να επικρατήσει αυτοφυώς σ' αυτό το κλίμα. Πόσο μάλλον μια ιδέα προσανατολισμένη στη πράξη, μπορεί να κυριαρχήσει μόνο σ' ένα θεωρητικό επίπεδο, εκτός της καθημερινής εμπειρίας; Πως κάποιοι κατόρθωσαν να κάνουν ισχυρή πολιτική οντότητα ένα φάντασμα; Γιατί το έκαναν αυτό και τι άλλο έχουν στο μυαλό τους, πέραν απο μια κάποια σωτηρία για το πλανήτη. Πως γίνεται όμως αυτό σε μια χώρα όμως όπως η Ελλάδα που η ανακύκλωση είναι σε μηδενικά ποσοστά;
Σήμερα ενημερώθηκα από τα φιλικά blogs για την ύπαρξη του οικολόγου Τρεμόπουλου, όνομα που ομολογώ μου ακούγεται γνώριμο. Ωστόσο, από τα όσα διαβάζω, δε θα έλεγα ότι χάρηκα για τη γνωριμία.
δείτε μόνοι σας και αποφασίστε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου