Sadly one Sunday, I waited and waited
With flowers in my arms, for the grief I'd created
I waited 'til dreams like my heart were all broken
The flowers were all dead and the words were unspoken
The grief that I knew was beyond all consoling
The beat of my heart was a bell that was tolling
Saddest of Sundays
Then came the Sunday when you came to find me
They brought me to church and I left you behind me
My eyes would not see what I wanted to love me
The earth and the flowers are forever above me
The bell tolled for me and the wind whispered 'never'
But you I have loved and I bless you forever
Last of all Sundays
Για όλα τα θύματα αυτού του φασιστικού καθεστώτος και για όσους αγωνίζονται για ν' αποκτήσει νόημα η ελευθερία. Ξέρω βέβαια ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο μαύρα όσο τα κάνει να ακούγονται η φωνή της Ντιαμάντα Γκάλας. Σβήσαμε σήμερα από τη λίστα μας αυτό το υποκατάστατο των τανκς, τον Καραμαλισμό και ελπίζουμε το υποκατάστατο της αξέχαστης δεξιάς, ο Παπανδεϊσμός, ν' ακολουθήσει σύντομα. Χρειάστηκε να περάσουν 300 μέρες από τότε που συναντήσαμε τον Αλέξη με ένα μπουκέτο λουλούδια και μια τρελή αγάπη. Και θα είμαστε ανελλιπώς εκεί να περιμένουμε με λουλούδια το χαμένο ραντεβού, γιατί ξέρουμε ότι σύντομα θα έρθει η σειρά τους να κοιμηθούν όπως έστρωσαν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου