Μια πινακίδα στη πολιτειακή φυλακή του Ironwood ανακοινώνει ότι "μια αγκαλιά και ένα φιλί επιτρέπονται κατά την άφιξη και την αναχώρηση από τον χώρο επισκέψεων". Μπορεί κάποιος να εκλάβει αφελώς την εντολή της πινακίδας ως προτροπή. Ότι δηλαδή σου θυμίζει τη σημασία του ν' αγκαλιάσεις αυτόν που επισκέπτεσαι και έτσι ίσως και να λειτουργεί θετικά. Είτε όμως το δεις έτσι, είτε σαν την φρικτή απαγόρευση που πραγματικά είναι, βρισκόμαστε στα κελιά της βιοπολιτικής.
Όταν οι ποινές ταυτίζονται με τον εγκλεισμό, η τρυφερότητα αντιμετωπίζεται σαν πολυτέλεια που οι κρατούμενοι δεν μπορούν να πάρουν μαζί τους και να αρχίσουν να την μοιράζουν. Σαν η απαγόρευση της τρυφερότητας να αποτελεί τμήμα της κάθε ποινής. Σαν η τρυφερότητα να μπορεί να μετρηθεί. Σαν σε τελική ανάλυση, η ουσία του σωφρονιστικού συστήματος να είναι το να κάνει τον άνθρωπο αυστηρό και συγκρατημένο ώστε να περιορίζεται σε μία αγκαλιά και σε ένα φιλί, κοντολογίς να τον κάνει έναν καλό αστό. Και πως να ορίσεις τον αστό καλύτερα από το ότι είναι αυτός που δε μπορείς να τον εμπιστευτείς στις πιο τρυφερές στιγμές του γιατί το μυαλό του δουλεύει για να σε ξεγελάσει. Ένα φιλί δεν είναι πια γι' αυτόν αυτοσκοπός, αλλά το τμήμα μιας απάτης. Ξεγελώντας τελικά τους καχύποπτους φρουρούς, οι κρατούμενοι, γίνονται όλο και πιο έτοιμοι να επιστρέψουν στη κοινωνία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου