πέρα απο σκυλιά και χωματερές

"Δεν έχω ξανααιστανθεί την αναγκαιότητα να μι-

λήσω για τη δουλειά μου και ελπίζω να μην

ξανασυμβεί, αλλά τρέφω ιδιαίτερη συμπάθεια

γι' αυτές τις ιστορίες. Εκεί μέσα είναι αποτυπω-

μένο ένα μεγάλο κομμάτι του νεώτερου εαυτού

και του κόσμου μου. Άνθρωποι που γνώρισα,

μέρη που βρέθηκα, ιστορίες που περισσότερο

τις είδα, τις άκουσα ή έστω τις αφουγκράστηκα,

παρά τις φαντάστηκα.

Το πανταχού παρόν δύσμορφο τέρας της

διαχρονικά αξιόσπαστης Αθήνας, η φυτευτή

στα Πατήσια, η παλιά Ομόνοια, η Αχαρνών, οι

θλιβερές αλάνες-χωματερές στα Λιόσια και στο

Περιστέρι. Οι χημείες, τα rave τα μπάχαλα στο

κέντρο, οι μπάτσοι και οι μπράβοι, τα ανύπαρ-

κτα λεφτά, η μισθωτή σκλαβιά, η αφόρητη

πλήξη, η αφόρητη πλήξη κι η αφόρητη πλήξη.

Οι νέοι ενάντια στην πόλη, καλωσήρθατε στα

νότια Βαλκάνια.

Η εξέγερση του Δεκέμβρη μετά τον φόνο

του Γρηγορόπουλου μου υπενθύμισε γιατί και

για ποιους λόγους έφτιαξα αυτές τις ιστορίες. Είναι η

προσωπική μου αφήγηση, πως σιχάθηκα την

τριτοκοσμική μας μπανανία, τους Ελληναράδες

και τον θανατηφόρα βαρετό μικρο κοσμό τους.

Είναι το μίσος, η οργή και η θλίψη μου της

προηγούμενης δεκαετίας. Δεν άλλαξαν

και πολλά απο τότε.

Ελπίζω να ξαναβρεθούμε σύντομα στους

δρόμους, πάλι τόσο ετερόκλητοι και χαοτικά

αυτόνομοι, και αυτή τη φορά να τα σπάσουμε

όλα, ακόμα και τα δικά μας.

Ούτε θεούς, ούτε αφέντες

Λέανδρος

12.1.2009

[εισαγωγή στο βιβλίο: Λέανδρος, Με Μεγάλωσαν Σκυλιά, σ.7 εκδ. Babelart: Αθήνα 2009]