Παιδιά των Βρικολάκων

Αν η νουδού πέρασε ένα μήνα νεκρικής ακινησίας, ίσως θα έπρεπε, διαβάζοντας την ιστορία της ανάποδα, να υποψιαστούμε επιτέλους, ότι δεν έζησε ποτέ.

Σήμερα, το κόμμα αυτό έχει το ένα τρίτο των βουλευτών που όμως στη βουλή είναι ανύπαρκτοι. Έχει με κρατικά λεφτά φτιάξει αμέτρητα κέντρα, γραφεία, ιδρύματα, έντυπα τα οποία είναι επί ένα μήνα επίσης ανύπαρκτα. Συσπείρωσε στις εκλογές το ένα τρίτο της Ελληνικής κοινωνίας το οποίο σήμερα μοιάζει να μην υπήρξε ποτέ. Τα δελτία των ειδήσεων ψάχνοντας κάτι να διασώσουν την θλιβερή ύπαρξη της, αντί για συνεδριάσεις επιτροπών και οργάνων, μας μιλάνε για κάποιες υποτιθέμενες συνεννοήσεις κάποιων στελεχών και για κάποιους επίδοξους αρχηγούς που μονομαχούν εκτός νόμου.

Η νουδού όχι μόνο δε μπορεί να ισχυριστεί ότι είναι κίνημα, αλλά με το ζόρι μπορεί να πείσει ότι έχει ένα ίχνος Ζώης σαν μηχανισμός. Τότε όμως τι είναι αυτό που κρατάει τόσα χρόνια κυρίαρχο ένα τέτοιο σάπιο κορμί; Μα προφανώς το κεφάλαιο, που για το αμοιβαίο όφελος αφήνει τη νουδού να μπήγει τους κυνόδοντες στο λαιμό του. Αλλά δε φταίνε μόνο οι ισχυροί, αυτή η νεκρή ύπαρξη οφείλεται και στους ανθρώπους που επιτρέπουν σε κάτι τόσο νεκρό να υπάρξει. Είναι το ίδιο νεκρό κομμάτι που κουβαλούν μέσα τους και τους ψιθυρίζει με απόκοσμη φωνή το μίσος για την ίδια την κοινωνία, και για ότι ζωντανό υπάρχει ακόμα μέσα της.

Με την αδιαφορία των ανθρώπων για την υποτιθέμενη ανοιχτή εκλογή του επόμενου παιδιού των βρικολάκων η άδεια κάλπη στο τέλος της μέρας θα ανοίξει σαν ένα φέρετρο που τους καλωσορίζει επιτέλους σε έναν λυτρωτικό πολιτικό θάνατο.