Ο ιδιοκτήτης του ζωολογικού κήπου Marah, Mohammed Barghouti, ήξερε ότι τα παιδιά δεν είχαν δει ποτέ πραγματική ζέμπρα. Είχε βέβαια κάποτε ζέμπρες αλλά πέθαναν από πείνα στη διάρκεια του ατέλειωτου αποκλεισμού της Γάζας. Στον ζωολογικό του συντηρεί πια μόνο μια γερασμένη τίγρη και μια ποικιλία πουλιών, λαγών και γάτων.
Το να έχει ζέμπρες ήταν πολύ ακριβό, και δύσκολο αφού η μόνη λύση είναι να έρθουν παρανόμως από την Αίγυπτο με κόστος πάνω από 50 χιλιάδες ευρώ. Έτσι προσπάθησε να βάψει γαϊδούρια. Στην αρχή το αποτέλεσμα ήταν απογοητευτικό αλλά με τις κατάλληλες βαφές μαλλιών και με έναν ειδικό τώρα μπορεί να προσφέρει στους μικρούς επισκέπτες βόλτες με ζέμπρες που δε ξεβάφουν. Ο Peter Beaumont μιλάει για πλαστά όνειρα στη λωρίδα της Γάζας. Μπορούμε ακόμα να σαχλαμαρίσουμε μιλώντας για πλαστές ελπίδες, για πλαστή μνήμη ή για το ποια είναι πλέον τα πραγματικά γαϊδουριά. Εγώ πάλι θα ήθελα να υπερασπιστώ το πόσο πραγματικές είναι αυτές οι ζέμπρες. Το παραπάνω υλικό είναι σίγουρα τέλειο για τους αναστοχασμούς της πολιτιστικής βιομηχανίας. Και οι φρεσκοβαμμένες ζέμπρες είναι σίγουρες πιο πειστικές από αυτές στη ντίζνειλαντ... με μέτρο πάντα την ευτυχία των παιδιών.
YΓ: Στον αντίποδα θα βρούμε μια άλλη ιστορία της λωρίδας της Γάζας. Ο γνωστός ακτιβιστής Banksy είχε σκαρφαλώσει σε κάποιο σημείο του τείχους αποκλεισμού της Γάζας που τότε κατασκεύαζε το Ισραήλ. Είχε αρχίσει να ζωγραφίζει ψηλούς φοίνικες και ζώα πάνω στο τείχος όταν τον πλησίασε ένας ηλικιωμένος Παλαιστίνιος και του ζήτησε να φύγει. Ο Banksy διαμαρτυρήθηκε ότι προσπαθούσε να κάνει το τείχος πιο όμορφο και πιο υποφερτό για να εισπράξει την απάντηση "δε το θέλουμε όμορφο, θέλουμε να φαίνεται αυτό ακριβώς που είναι".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου